military training

Hindi ko alam kung bakit ko ito pinasok. Hindi naman talaga ako nararapat dito; wala naman akong taglay na lakas para makasama sa mga militar. Akala ko pa naman ay lalakas ako kapag sumali ako, subalit parang nanghina lang yata ako. Lagi na lang sumasakit ang katawan ko habang ako’y nageensayo kasama ang KKK, lumalambot na yata mga buto ko. Nadala lang ata ako sa mga pangako ng KKK na makatutulong ito para sa akin. Kung kaya ko lang magpatuloy (para lumaki naman ang katawan ko, siguradong dagdag benepisyo yan sa mga babae!) itutuloy ko, pero ang hirap talaga!


Grabe ang kanilang pang araw-araw na ensayo, kay aga-aga gumising ng mga tao! Inuunahan pa ang tilaok ng manok. Nakapikit pa ang mga mata, tapos nang mag-almusal at maligo mga kasama ko. Ang nakakatawa pa, kakaligo nga lang naming, tumatakbo na kami at dumadaan sa obstacle course kung saan kailangan namin gumapang sa putik! Hindi ko nakayanan, nadudumihan lang ang kutis ng mukha ko.




Hindi ko rin kayang tumanggap ng utos sa mga tagapamuno sa aming military camp, ginagawa na kaming mga utusan doon. Ang ayoko sa lahat, ginagawa akong utusan. Push up dito, push up doon, buti kung sinasabayan nila ako eh hindi naman. Parang mga kastila, gawin niyo ito, gawin niya iyan, hindi naman sumusunod sa sariling mga patakaran o utos. Bahala na ang KKK, sila na sa labanang pisikal, hindi talaga ako nararapat diyan. Mas mabuti na lang yata na pagtuunan ko ng pansin ang aking pagsusulat, dito naman ako magaling. Kukumbinsihin ko na lang ang aking sarili na sa aking pagsusulat, nakatutulong din ako.


Marami rin naman akong natutunan sa aking maikling pagsasama sa KKK. Una, mahina talaga ako. Pangalawa, magaling din pala ang KKK; natutunan ko silang respetuhin at naunawaan ko kung bakit gusto nila ng rebolusyon at hindi lamang reporma sapagkat, mukha naman may pisikal na kakayahan sila para makipaglaban sa mga Espanyol. Hmmm, napapaisip tuloy ako lalo. Reporma nga ba o rebolusyon ang nararapat?

-Shaun Lim

Evaluation of my historical significance

two saturdays ago, a stranger came up to me. He was very dark and very creepy like. He reminded me of Gollum from Lord of the Rings (how did i know that?). anyways, he said to me "Mr. Jose, you're actions are very kind and your words are very good. You will go down as one of the great people in history!" Damn right i will! anyways after that i thanked him and went on my way. Its about time people treated me with some respect around here. All people do is trick me into buying wine for christmas parties. They don't even invite me for poker night!

of course i knew i was going to be a hero. I've written two best selling novels (although most of the consumers were priests who wanted to burn them), I'm a "doctor" i think and i've got hundreds of women. I don't think Tiger and Manny could out-playah me at my prime. Actually the question shouldn't even be asked. I'm probably the most active, elite propagandist. That alone puts me in the top 10. What's that again? who's in my top 10? well im glad you asked :D



Andres Bonifacio - The Great Plebian and Father of the Katipunan.
Dr. Jose Rizal - That's me!
General Gregorio del Pilar - Hero of the Battle of Tirad Pass.
General Emilio Aguinaldo - President of the First Philippine Republic.
Apolinario Mabini - Sublime Paralytic and Brains of the Revolution.
GOMBURZA - Martyred Priests of 1872.
Trece Martirez - 13 Martyrs from Cavite.
Emilio Jacinto - Brains of the Katipunan.
General Antonio Luna - Cofounder of La Independencia .
Melchora Aquino (Tandang Sora) - Mother of Balintawak.

I probably won't go down as number one because i never really physically fought anyone. I don't even think i've punched anyone in my life. anyways... The Katipunan's the real s*** right there. They got some really crazy guns and women who can cut your head off.

Well you could argue that we (propagandists) didn't really do much except to bash the spaniards, but isn't cursing the Spaniards behind the comforts of my home through creative and fashionable works courageous enough? I guess people of today are really hard to please.

Everything was perfectly set for me to be a national hero. I've left hundreds of poems for people to find and for them to know how intelligent i am. I've left also hundreds of pictures for people to know how handsome i am. I've even left a poem before my death. Each one of my works were considered a masterpiece. I'm like Midas, everything i touch turns to gold.

Overall there's really no questioning my ability. The big question is. Would any of the things i've done reach people in the future? would they even remember me? that's the big question. I'm a hero in everyone's hearts. I'm also very likeable.

There's no doubt in my mind i will go down as one of the Filipino greats. It's just probably a matter of time. i hope they make a movie out of me in 3-D, can't wait to see it.


xoxo
Jose "Pepe" Rizal
(Shawn Yap)

Chinese New Year

Anak ngkamote naman! napakaingay naman ang mga intsik na to. tuwing bagong taon ng mga instik laging nagpapaputok ang mga hayop na yun! kung di lang ako makukulong kukuha rin ako ng pamputok at ihahagis ko sa mga mukha nila!

ano ba yan! di ko talaga naintindihan kung bakit may sarili silang new year. bakit?!? ayaw ba nila sumama sa mga normal na tao. di ko maintindihan kung bakit di nalang pwede once a year nalang ang new year para isang araw lang ang gulo. grabe naman yan. at yung dragon dance nila! ano klaseng dragon yan mukhang ahas na malaki. di ba nila alam yung itsura ng dragon?!?!

hayyy nako, cge matutulog nalang ako gabi na! pero kung di ko kaya matulog, hahanapin ko nalang kung saan ang mga lasing na babae, total new year naman eh hehe

-pepe
(jay periquet)

Valentine's Day

I designed my own Valentine's Day card design for this year. It's pretty sincere and original. I hope you guys enjoy it...



Still waiting for her reply. =(


(Leigh Siazon)

Pagsali ko sa KKK

Anak ng siopao!!! Napakadire ang ginagawa sa pagsali sa KKK. Una, ang daming tanong, siyempre! sobrang dali ko lang sinagutan ang mga iyon. Umabot nga sa punto na di na nila maintindihan ang malalim kon tagalog. Ngunit, mayroong nang ilang mga pagkakataon na muntikan na ko mag-Espanol. Buti na lang napigilan ko sarili ko. Pagkatapos na kanilang pagtatanong, may kailangan nang sandugong gawin. Noong una, akala ko parang kukuha kaming dugo ng hayop, baboy or kung ano man, tapos ipapahid sa aming mga mukha para nakatatakot kami sa mga kastila. Ngunit, ako'y nagkamali. Sariling dugo pala ang aming gagamitin. Hihiwain namin ang aming sarili tpos kukunin ang dugo. Nang hihiwaan na ko, sinabi ko sa kanila na mali ako kanilang puwesto nang paghiwa. Nakamamatay kung sa angulo nang paghiwa ay ganun; sakto sa napakalking ugat iyon at ubos ang dugo pag ganoon. Kaya dahil dito, ako na mismo ang kuha ng kutsilyo at humiwa sa lahat nang nagnanais sumali. Tinapos ko ang higt na 50 tao tapos ako na rin ang humiwa sa akin. Ano kaya ang magagawa nila kung wala ako. Buti na lang DOKTOR Jose Rizal ako.

Pena

Ang pangatlong nobela ni Dr.Jose Rizal ay Pena (Regret). Ito ang pagpatuloy ng kuwentong nagmukhang natapos sa El Filibusterismo. Ngunit sa panahong ito, hindi na si Crisostomo Ibarra o Simon ang bida kundi si Isagani, ang naglitas sa sambayanan mula sa paputok na inilagay nila Simon. Dahil sa kabayanihan na isinagawa ni Isagani, napakalaking utang na loob ng lahat ng Kastila sa kanya at dahil dito, binigyan siya ng mga papuri na sobra-sobra. Umangat na ang kaniyang pamumuhay at biglaan na siyang nagustuhan ni DOnya Victorina, ang tiya ni Paulita Gomez, ang kaniyang kasintahan.

Ngunit sa patuloy na pag-angat ng kaniyang pamumuhay, naguguluhan ang kaniyang isipan dahil nakikita pa rin niyang nahihirapan ang tunay niyang mga kababayan. At sa kanilang mga isipan, nag-iiba na si Isagani at paunti-onting nagiging Kastila. Ang kaniyang pagligtas sa sambayanan ay tila di nagpabuti sa kalagayan ng komunidad at mas pinalala lang nito ang lahat.

Dahil dito, paulit-ulit naglalakbay sa kaniyang isipan ang pagsisisi.

-Pepe
(Carlo Balmaceda)

pumusta ako!

noong isang gabi, wala akong magawa. nabasa ko na lahat ng mga librong nais kong basahin. nabato na ako sa sobrang walang gumawa, pero bigla na lamang dumating si Andres Bonifacio, nagmamadali. ang sabi ko sakanya, huminahon ka, ano bang nangyayari? sagot ni Bonifacio. "mayroon na akong nahanap na paraan para tayo'y kumita ng madaling pera! mabilis lang!" natuwa naman ako si ideya niya, sino ba naman hindi gustong kumita ng pera. tinanong ko naman siya, "Eh ano naman yan papasukin natin?" sabi ni Bonifacio, "pupusta tayo sa NBA!"

"NBA? ano naman yun? anong klase pustahan yan?"

"Ang NBA ay National Basketball Association! Basketball kapatid! madali lang ito! hindi ko na mapapaliwanag sayo ang laro, pero alam ko kung kanino tayo dapat pupusta! pupusta tayo dun sa magaling, sinabihan na ako kung sino ang magaling kaya sigurado na ito!"

"Sinu-sino ba ang maglalaban?"

"Ang LA Lakers pati ang Charlotte Bobcats! +9.5 ang Bobcats, kaya sure LA na tayo! champion sila yun nakaraang taon, ang charlotte laging kulelat dati, kaya LA na tayo! nandun pa si Kobe Bryant, magaling yun! bali na daliri, magaling parin! Ano, maglalagay na ako ng isang libo! Eto na ang naipon ko, sali ka na!"

"sigurado ka ba diyan? Kobe Bryant sabi mo? pano naman naging maging eh bali pala daliri! + 9.5, ang ibig sabihin ba nun ay idagdag yun sa puntos ng Bobcats?"












"oo, ganun na nga. pero wag mong intidihin yun! ako
bahala, sabi ko nga sayo champion ang lakers dati! kahit na isa nalang din ang kamay ni kobe, magaling parin yun!"

"Dati lang naman yun ah, at sabi mo DATI lang din bulok at kulelat ang Bobcats!"

"bahala ka na nga. basta ako kikita ng pera!"

napaisip tuloy ako. pera din yun. champion nga naman ang LA Lakers, may tiwala naman ako kay Bonifacio. hmmmmm..........

"teka teka. sige na nga! isang libo rin ang ilalagay ko!"

"yan! sige babalitaan nalang kita kung kelan natin makukuha ang pera natin ;)"

noong susunod na araw, maalat ang mukha ni Bonifacio. ALAM NA.

Sa susunod, hindi na ako basta basta pupusta sa NBA na yan. wala naman akong alam diyan. nasayang pa pera ko. o hindi kaya, kukuha ako ng mas may alam sa NBA, so Bonifacio mukhang puro tapang lang, laban lang ng laban. hay nako, sa susunod pag nakapag-ipon na ako baka bumawi narin ako!

-Pepe
(Shaun Lim)

Kay tamis ng pag-ibig parang leche flan!

Dear Diary,

First time kong magluto kanina. Sabi ng aking mahal na si Maria Clara na masarap daw ito. Pero hindi ko alam kung mahal lang talaga niya ako o sadyang masarap nga talaga ang ginawa ko.
Ginawan ko siya ng leche flan. Hinanap ko pa ang ingredients nito sa mga recipe book ng aking mahal na ina. Ididikit ko ang pinunit kong pahina sa kanyang cookbook. (Hindi naman niya ito nakita kahit katabi ko siya. Hihi)

LECHE FLAN

Preparation time: 30 minutes

Estimated cooking time: 1 hour

Leche Flan Ingredients:

• 1 can (390g) evaporated milk

• 1 can (390g) condensed milk

• 10 egg yolks

• 1 teaspoon of vanilla extract or lemon essence

For the caramel:

• 1 cup sugar

• 3/4 cup water

Leche Flan Cooking Instructions:

• In a saucepan, mix the sugar & water. Bring to a boil for a few minutes until the sugar caramelize.

• Pour the caramelized sugar into aluminum moulds - you can use any shape: oval, round or square. Spread the caramel on the bottom of the moulds.

• Mix well the evaporated milk, condensed milk, egg yolks and vanilla by hand or blender.

• Gently pour the mixture on top of the caramel on the aluminum moulds. Fill the moulds to about 1 to 1 1/4 inch thick.

• Cover moulds individually with aluminum foil.

• Steam for about 20 minutes (the traditional way to make Leche Flan is by open-air steaming on either an open cooking fire or stove top) OR

• Bake for about 45 minutes. Before baking the Leche Flan, place the moulds on a larger baking pan half filled with very hot water. Pre-heat oven to about 370 degrees before baking.

• Let cool then refrigerate.

• To serve: run a thin knife around the edges of the mould to loosen the Leche Flan. Place a platter on top of the mould and quickly turn upside down to position the golden brown caramel on top.

Pagkatapos kong gawin ang leche flan, ito ang naging resulta:


Napakaganda noh? Kinikilig ako ngayon habang sinusulat ko itong blogang ito. Gayunpaman, pumunta ako sa tahanan ni Maria Clara at hinintay ko siya sa kanilang azotea. Kinakabahan ako nun dahil may mga bisita sila galing ibang bayan. Pagbaba niya sa hagdanan, lumaki ang ngiti ko. Pina-upo niya ako at binigay ko ang aking masterpiece na leche flan. Natuwa siya at nagmadaling pumuntang kusina para kumuha ng platito at tinidor.

Maria Clara: Napakasarap naman nito, Pepe.
Ako: Talaga? (blush)
Maria Clara: Oo, naku! Hindi ito puwede, tataba ako nito.
Ako: Okay lang yan, mas masarap nga yung may napipisil pisil eh.
Maria Clara: Sira ka talaga.

Kinailangan na niyang puntahan ang kanyang mga bisita kung kaya't nagpaalam na ako at umuwi.

Napakasaya ng pakiramdam ko ngayong gabi. Sana ay lagi ng ganito. Sa susunod ay lulutuan ko siya ng Kare-kare at dadalhin ko sa magandang garden at magpipiknik kami duon.

Adiós amigo!
(Ashley Siy)

New Year's Resolutions

1. Look for more plants and insects that I can name after me

2. Grow taller and be more muscular in physique

3. Visit more places around the Philippines

4. Learn more local dialects

5. Write more publications in Tagalog

6. Get into politics in the Philippines

7. Build a hospital that provides free medical care

8. Build a school for the youth

9. Propose and marry Leonor Rivera while I still have the chance

10. Have a family of my own


-Margarita Cantada

-Pepe
(Margarita Cantada)

Pepenator

THE PEPENATOR

-Pepe
(Alec Rivera)

Time for a new name

hi Philippines! after a long holiday break i'm back to presenting random thoughts to nobody nobody but you. I did just post a blog 2 days ago but i feel like i'm in the need to write some more. To share my infinite knowledge with you... and after a month long of break from blogging i sincerely and truly missed you!

anyways... notice that i addressed you guys as "the Philippines" which would be the last time i did if i had it my way. I think we need a change in name. why should all our effort and hard work as a country be reflected on an incompetent king's name? Plus that king was spanish. on the other hand, i i didn't really know the guy and it must've been tough handling the biggest empire in the world so i guess i'll cut him a little slack maybe he does deserve some of the credit but now i think we have to start a country with a name of our own! oh yeah if you ever wondered what the guy looks like, well here's his picture.


We need a name first of all that is not as long and not as hard to spell as "the Philippines". People should be entitled to not think if there double l's or double p's. We could name it "rabbitwithnoears" coz it does look like a rabbit with no ears or kangaroo which i think is better. Hmm... but i guess they're still hard to spell. We also need a name that is significant to us. it could be named after a national hero like manny pacquiao. We could name it "Pacland". hmm... but i give boxing about 5 to 10 years and its gonna be forgotten again by the Filipino people. Btw don't you think its funny that the sports that gain popularity in the Philippines are the ones that famous Filipinos excel in and after a while die out again i.e. billiard->efren bata reyes and we constantly chase after a sport we'll never be good at i.e basketball. i guess its just human nature to go after what you can't have. anyways why am i thinking too deep. sigh. we need a name.

how about we just randomly pickout letters and form a word, it worked for Haagen Dazs. how about i just name it after Manny Villar para matapos na ang aking kahirapan. I'll name our country "mannyville" because uso rin naman ang farmville but it would really not work if manny didn't win. oh well i guess thats that "mannyville" it is.

Jose "Pepe" Rizal
(Shawn Yap)

Ang Bahay Ni Rizal (Rizal Builds A House)

Simpleng Bahay lamang ang gusto ko.. isang normal na bahay na may:
- Kitchen
- Dining
- Living
- Bedroom (2) :
isa para sa akin at isa para sa aking maaring maging bisita.










Kahit simple lamang ang plano ng aking bubuuing bahay, gusto ko pa rin maging maganda ang itsura nito mula loob hanggang labas kung kayat talagang dinisenyohan ko ito ng maganda. Ang bahay ay gawa sa kahoy, semento, at bato. Pinuno ko rin ito ng mga halaman at puno sa paligid para may mararamdaman pa rin akong malamig na simoy ng hangin.










Naglagay ako ng "pond" kung saan maari akong makakapagalaga ng isda. Isa rin itong paraan upang maalis ang aking pagod sa mga panahon na marami talagang ginagawa. Makita ko lamang ang parteng ito ng kanyang bahay, agad na akong natutuwa.











Ito ang kwarto ko. Dito umiikot ang aking buong araw. May kama, may duyan kung saan ako ay nagpapahinga o di kaya'y nagbabasa ng mga nobela at libro, mayroon ding lamesa na maari kong gamitin kung may naisip akong bagong nobela o tula. Sinadya kong itapat ito sa mga puno para na rin maging malamig ang paligid ko at parang hindi ako umalis sa dating bahay namin.











Ilan lamang ito sa mga paboritong parte ko ng aking bahay. Sana ay magustuhan ito ng mga tao. Baka sakali maari ulit akong magaral. Baka sa susunod na mga taon ako naman ay maging arkitekto.


Jose "Pepe" Rizal
(Kristina Salac)